Mensen vragen zich wel eens af hoe wij dag in dag uit kunnen omgaan met het verdriet van nabestaanden. En inderdaad, ook ik moest in het begin best even wennen aan het idee. Een uitvaartcentrum als werkplek.
Er zijn fijnere plekken hoor ik je denken. Misschien wel, maar tegelijkertijd is het ook een voorrecht om zo’n belangrijk moment voor mensen goed en mooi neer te mogen zetten.
Een afscheid is een blijvende herinnering die nabestaanden een leven lang met zich meenemen. En die mensen moet helpen om verder te kunnen. Het is bijzonder om daar een rol in te mogen spelen. Waarbij wij puur een verlengstuk van het gevoel en de gedachten van nabestaanden zijn. We weten ook als geen ander dat het na dat afscheid voor nabestaanden nog niet klaar is. Mensen hebben ook (jaren) daana behoefte aan de herinnering van een dierbare. Dat is een van de redenen waarom we daar straks op Buitenplaats Zevenhutten de ruimte voor gaan bieden.
Om terug te komen op de vraag in de eerste alinea: ons werk beslaat veel meer dan het verdriet van na-bestaanden. We proberen mensen met een onvergetelijk afscheid verder te helpen. En gaan op zoek naar blijvende herinneringen die mensen verbindt. We willen het mooie bewaren. En ook het leven vieren. Zodat elk afscheid en elke herinnering onvergetelijk is.
